باقرخانی افزود: به‌عنوان‌مثال زمانی که متوجه شدم نمی‌توانم چهره آدم‌ها را تشخیص بدهم، برای شناسایی آنها سعی کردم شیوه راه رفتن یا مدل کفش آنها را حفظ کنم تا از این طریق آنها را بشناسم. هر انسانی برای حل مسائل راه‌حل خودش را دارد و در شرایط یکسان، تفاوت افراد باعث می‌شود هرکدام تصمیم بگیرند که از راه ویژه خودشان جلو بروند. در این شرایط نمی‌توان گفت که چه چیزی سالم و چه چیزی دارای نقصان است، بلکه اینها فقط تفاوت‌های میان افراد است. این مسئله باعث شکل‌گیری اثری شد که در این دوسالانه ارائه دادم.

او درباره نحوه ساخت اثر خود گفت: برای ساخت این اثر به کارگاه‌های آجرسازی سنتی رفتم و آجرهایی از آنها گرفتم. قصد داشتم آجرها را به دو دسته تقسیم کرده و آنها را در شرایط یکسان در دمای ۱۱۴۰ درجه کوره قرار دهم. به تعدادی از آجرها موادی مانند شاموت و سیلیس اضافه کردم تا در دمای بالای کوره ذوب نشوند و آجرهای دیگر را بدون ماده افزودنی داخل کوره گذاشتم و آنها ذوب شدند. این مسئله اشاره به شرایط خودم و تفاوت‌های میان افراد بود و اینکه یک تغییر کوچک در هر چیزی می‌تواند شرایط متفاوتی برای آن به وجود بیاورد.

باقرخانی با اشاره به اینکه پیش از این در دوسالانه دانشجویی دستان شرکت کرده و جزء برگزیدگان بوده است افزود: حضور در دوسالانه سرامیک و به‌طورکلی این نوع رویدادها، هنرمند را به سمت اجرای ایده‌هایی که همیشه در ذهن داشته اما از آنها غافل بوده است هدایت می‌کند. برای افرادی مانند من که کمتر تجربه داریم و هنوز به صورت حرفه‌ای فعالیت هنری نمی‌کنیم، اغلب ایده‌ها تنها در ذهن ما می‌ماند و هیچ‌وقت ساخته نمی‌شود. اما وقتی رویدادی مانند دوسالانه وجود دارد به سمت عملی کردن ایده‌های خود می‌رویم. من از حضور در این دوسالانه درس‌های زیادی گرفتم و از کل مسیری که از ابتدا تا به حال برای آن طی کردم بسیار لذت بردم. درعین‌حال آثار بسیار خوبی در نمایشگاه وجود داشت و فضای خوبی به وجود آمده بود که دیدن آن لذت‌بخش بود.